CONXURO DA QUEIMADA

Mouchos, coruxas, sapos e bruxas.

Demos, trasgos e diaños,

espritos das nevoadas veigas.

Corvos, pintigas e meigas:

eitizos das manciñeiras.

Podres cañotas furadas,

fogar dos vermes e alimañas.

Lume das Santas Compañas,

mal de ollo, negros meigallos,

cheiro dos mortos, tronos e raios.

Oubeo do can, pregón da morte;

fuciño do sátiro e pe do coello.

Pecadora lingua da mala mullercasada cun home vello.

Averno de Satán e Belcebú,

lume dos cadavres ardentes,

corpos mutilados dos indecentes,

peidos dos infernales cús,

muxido da mar embravecida.

Barriga inútil da muller solteira,

falar dos gatos que andan á xaneira,

guedella porca da cabra mal parida.

Con este fol levantareias chamas deste lumeque asemella ao do Inferno,

e fuxirán as bruxasa cabalo das súas escobas,

indose bañar na praiadas areas gordas.

¡Oide, oide! os ruxidosque dan as que non podendeixar de queimarse no augardente

quedando así purificadas.

E cando este brebaxebaixe polas nosas gorxas,

quedaremos libres dos malesda nosa alma e de todo embruxamento.

Forzas do ar, terra, mar e lume,a vós fago esta chamada:

si é verdade que tendes máis poder que a humana xente,

eiquí e agora, facede cós espritosdos amigos que estan fóra,

participen con nós desta Queimada.